Listopad dobiega końca, pora więc na małe podsumowanie miesiąca. Bardzo lubię podobne wpisy na innych blogach. W polecanych linkach, filmach, książkach zawsze znajduję coś dla siebie.

Najbardziej sobie cenię Hatifnaty u StyleDigger i Podano do łóżka u Wyrwane z Kontekstu. Zawsze pełne są wartościowych i jednocześnie różnorodnych tekstów. Trochę mnie rozleniwiają, przyznaję. Nie muszę szukać dobrych treści samodzielnie, ktoś to robi za mnie. To bardzo wygodne, zasiąść przed komputerem i tylko klikać w linki podsunięte pod nos na odległość monitora.
Ale, ale. Ja też od czasu do czasu trafiam na perełki. Ku mojemu zaskoczeniu, w przeciągu miesiąca wydarza się wiele ciekawych rzeczy. Przygotowanie takiego wpisu pomaga mi je uporządkować i jeszcze raz się nad nimi zastanowić.Warto się tym dzielić. Dlatego postanowiłam, że podsumowania będą się pojawiały co miesiąc. Nie mam tylko nazwy dla tego cyklu. Może po lekturze książki Autentyczność Przyciąga od Autentyczny Copywriting, znajdę taką nazwę, która mi się spodoba. Wy też możecie podawać swoje typy w komentarzach.

A teraz do dzieła!

Zacznijmy od tego, co ostatnio przeczytałam:

Bardzo szczery i bardzo dobry artykuł Andrew Moravcsik’a w The Atlantic. Czytałam w papierowej wersji magazynu, ale odszukałam w sieci, żeby się z wami podzielić. W Why I put my wife’s career first Moravcsik opowiada o swoim ojcostwie i o tym, że partnerskie wychowywanie dzieci niekoniecznie musi oznaczać, że to matka zwalnia tempo swojej kariery. Bardzo wyważony głos w sprawie równości kobiet i mężczyzn w pracy i w domu. Warto!

A teraz coś lżejszego. 10 sposobów na bycie szczęśliwszym bez wydawania pieniędzy. Przyznaję otwarcie, że niektóre z nich są tendencyjne, ale są też takie, które sama wprowadzę w życie. Na przykład to, by być anonimowo miłym. Polecam!

Znów The Atlantic. Cóż, to chyba mój ulubiony magazyn. Tym razem 12 fotografii z 2016 Sony World Photography Awards. Które wam się najbardziej podoba? Ja się nie mogę zdecydować, choć przyznaję, że chomik jest boski.

Po wydarzeniach w Paryżu świat Zachodu na chwilę oniemiał, a zaraz później rozpoczęło się szukanie winnych. Budynki w różnych miastach rozbłysnęły w niebiesko-biało-czerwonych barwach, Facebook zaoferował filtry na zdjęcie profilowe, jedni ludzie zaczęli krzyczeć, że dość imigrantów w Europie, inni, że to nie ich wina. W chwilach wzburzonych emocji łatwo stracić obiektywizm i popłynąć na fali wydarzeń. Asi udało się zachować ostrość widzenia i jasność sądów. Przeczytajcie koniecznie.

Co ostatnio obejrzałam:

Polecam wykład Nancy Duarte dla TEDx o tym, jak przygotować przekonującą i inspirującą prezentację (jeśli chcecie tylko posłuchać – zeskrolujcie artykuł na dół, do wideo). Lojalnie uprzedzam – nie ma tam informacji o liczbie slajdów na minutę ani o tym czy Prezi jest lepsze od PowerPointa. Jest za to o tym, jak ważne jest, by prezentacja niosła ze sobą emocje. Bardzo fajna sprawa.

Jeśli śledzicie mój profil na Facebooku, to zapewne wiecie, że jestem maniaczką serii o Jamesie Bondzie. Choć Daniel Craig nie jest moim ulubionym odtwórcą tej roli, a poprzednie filmy mocno odeszły od konwencji, to muszę przyznać, że Spectre spełniła moje oczekiwania. Podoba mi się zarówno powrót do klasycznego brytyjskiego humoru, wyrazistość fabuły i to, że Bond znów ratuje świat. Jest mniej więcej takim macho jakim chciałam, żeby był.

W miniony piątek, który był tym niby Black Friday, zamiast na zakupy, pojechałam na Broadway obejrzeć Skrzypka na Dachu. To niesamowite, że tyle lat od premiery, spektakl nadal przyciąga pełną widownię. Choreografia jest fantastyczna, tempo nie pozwala się ani przez chwilę nudzić, aktorstwo na bardzo wysokim poziomie. Jeśli planujecie pobyt w Nowym Jorku, rozważcie kupno biletów na któryś ze spektakli, jeśli nie na Skrzypka, to na coś innego. Bilety nie należą do tanich, ale uważam, że warto inwestować w takie doświadczenia.

Nareszcie! 2 lata po przeprowadzce do Filadelfii, w końcu wybrałam się do The Barnes Foundation. Warto było! Fundacja to tak naprawdę jedna z najbardziej znanych na świecie galerii dzieł sztuki. Jej podstawę stanowi kolekcja Alberta Barnesa z pierwszej połowy XX w. Barnes poszukiwał nowych form ekspresji i technik w sztuce, dlatego większość jego kolekcji stanowią obrazy Cezanne’a, Renoira, Matissa, Modiglianiego czy Prendergasta. Jest kilka obrazów Moneta czy van Gogha, ale impresjoniści nie byli w obszarze zainteresowań Barnesa. Uważam to za najmocniejszą stronę kolekcji, bo można poznać dzieła mniej skomercjalizowanych przez popkulturę twórców, takich jak Chaim Soutine, Giorgio de Chirico, William Glackens czy Horace Pippin. Jeśli będziecie w Filadelfii koniecznie tutaj zajrzyjcie i od razu zarezerwujcie sobie przynajmniej 3 godziny na zwiedzanie. Bilety są po 25 dolarów, ale tak jak napisałam wcześniej – warto inwestować w nowe doświadczenia.

A na koniec – kalendarz Moleskine na 2016 r. z motywem Małego Księcia.

I kilka zdjęć nowojorskich wystaw świątecznych pstryknięte naprędce telefonem przed spektaklem na Broadwayu.